Ergens moeten we nog die pas over...
Door: Arno
Blijf op de hoogte en volg Arno
24 Juni 2018 | Italië, Assisi
Ergens moeten we nog die pas van de Apennijnen over van 900 meter.. Met die gedachte reden we vanmorgen weg bij het Palazzo Mattei in Novafeltra. Onze tweede echte aanrader om een keer te overnachten! Een schitterend oud huis, waarin we een ruime etage voor onszelf hadden, incl TV-kamer. De eigenaresse had een geweldig ontbijt neergezet.
Wij de fiets op.. , maar waar is die pas!? Jan had er speciaal zijn Alpe d’Huez shirt voor aangetrokken. Klimmen deden we wel, steeds weer dachten we: “nu zullen we er toch wel zijn!?” Maar steeds weer kwam er na de bocht of na een klein stukje dalen, toch wel een volgende klim. Op een gegeven moment na weer een stevige klim, voelden we ons veilig, 2 uur bergop en 25 km gefietst; koffie! Wel gezellig overigens met de Italiaanse Satudarah, die in grote getalen deze bergwegen berijden. Maar, helaas we waren nog niet de bocht om daar gingen we weer omhoog. En wij klimmen niet op souplesse... voor de wielrenliefhebbers, meer zoals Jan Ullrich dan zoals Marco Pantani... alleen komt onze doping niet uit een spuit maar gewoon uit de Italiaanse keuken.
Uiteindelijk, na totaal 3,5 uur klimmen, waren we dan echt op de top van de pas (1050 m). Na een lange afdaling gestopt voor de lunch in Sansepolcro. Een heerlijke ravioli met porcini. Maar ja, we hadden pas 57 km gefietst en het was al half 3. En Assisi was nog ver (85 km). Maar eens kijken hoever we gaan komen.
Ondanks dat de benen aardig vermoeid aanvoelden na de zware ochtend, kregen we toch weer een goed tempo er in. We vonden een redelijk goed berijdbare (waarover later meer) en niet al te drukke provinciale weg die parallel aan de snelweg bijna recht op Assisi afging. Rond 5 uur een kop koffie genomen en daarna toch nog maar verder gereden. En dan toch.. tegen half 8 zagen we Assisi liggen... Dus toch maar daar een hotel geboekt.
Maar, voor degene die het kennen, Assisi ligt hoog tegen een berg aan. En dus nog een half uur erover gedaan om bij het hotel te komen. Weer klimmen, dan lopen met de fiets in de hand over een steil wandelpad en tot slot zelfs nog de fiets optillend over een fors aantal traptreden. We waren dan ook redelijk verrot toen we uiteindelijk om 8 uur in ons hotel aankwamen. Toch nog 142 km vandaag afgelegd. Snel gedoucht en in het hotel even wat gegeten. Dit hotel zullen we overigens minder snel aanbevelen; het bed past net tussen de muren van de kamer, en het is geen groot bed... het eten was trouwens wel goed!
Ja, die wegen in Italië. Eerder klaagden we al over de fietspaden van Frau Merkel. Maar dat is niets vergeleken met de wegen in Italië. Zeker de provinciale wegen worden gewoon niet onderhouden; en zijn dus verzakt aan de zijkanten, zitten vol scheuren, gaten en soms kraters. Ik las laatst volgens mij dat ze in een van die kraters een regenwoud ontdekt hebben.
Jan heeft net berekend dat we 1811 km tot nu toe gereden hebben; 140 km per dag gemiddeld. We hebben nu nog zo’n 180 km voor de boeg naar Rome en nog drie dagen. En dat is volgens Reitsma het lastigste deel van de hele route vanwege de vele klimkilometers. We hebben besloten om deze afstand over drie dagen te verdelen en lekker rustig aan te doen. Morgen slapen we uit en nemen we een kijkje in Assisi, het is tenslotte een prachtige stad. En daarna rijden we weg en dan zien we wel hoever we komen.
Ps. Wij horen dat niet iedereen meer de mail krijgt dat de laatste versie is geplaatst. Wij weten niet hoe dit komt. Dus graag zelf even in de gaten houden.
Wij de fiets op.. , maar waar is die pas!? Jan had er speciaal zijn Alpe d’Huez shirt voor aangetrokken. Klimmen deden we wel, steeds weer dachten we: “nu zullen we er toch wel zijn!?” Maar steeds weer kwam er na de bocht of na een klein stukje dalen, toch wel een volgende klim. Op een gegeven moment na weer een stevige klim, voelden we ons veilig, 2 uur bergop en 25 km gefietst; koffie! Wel gezellig overigens met de Italiaanse Satudarah, die in grote getalen deze bergwegen berijden. Maar, helaas we waren nog niet de bocht om daar gingen we weer omhoog. En wij klimmen niet op souplesse... voor de wielrenliefhebbers, meer zoals Jan Ullrich dan zoals Marco Pantani... alleen komt onze doping niet uit een spuit maar gewoon uit de Italiaanse keuken.
Uiteindelijk, na totaal 3,5 uur klimmen, waren we dan echt op de top van de pas (1050 m). Na een lange afdaling gestopt voor de lunch in Sansepolcro. Een heerlijke ravioli met porcini. Maar ja, we hadden pas 57 km gefietst en het was al half 3. En Assisi was nog ver (85 km). Maar eens kijken hoever we gaan komen.
Ondanks dat de benen aardig vermoeid aanvoelden na de zware ochtend, kregen we toch weer een goed tempo er in. We vonden een redelijk goed berijdbare (waarover later meer) en niet al te drukke provinciale weg die parallel aan de snelweg bijna recht op Assisi afging. Rond 5 uur een kop koffie genomen en daarna toch nog maar verder gereden. En dan toch.. tegen half 8 zagen we Assisi liggen... Dus toch maar daar een hotel geboekt.
Maar, voor degene die het kennen, Assisi ligt hoog tegen een berg aan. En dus nog een half uur erover gedaan om bij het hotel te komen. Weer klimmen, dan lopen met de fiets in de hand over een steil wandelpad en tot slot zelfs nog de fiets optillend over een fors aantal traptreden. We waren dan ook redelijk verrot toen we uiteindelijk om 8 uur in ons hotel aankwamen. Toch nog 142 km vandaag afgelegd. Snel gedoucht en in het hotel even wat gegeten. Dit hotel zullen we overigens minder snel aanbevelen; het bed past net tussen de muren van de kamer, en het is geen groot bed... het eten was trouwens wel goed!
Ja, die wegen in Italië. Eerder klaagden we al over de fietspaden van Frau Merkel. Maar dat is niets vergeleken met de wegen in Italië. Zeker de provinciale wegen worden gewoon niet onderhouden; en zijn dus verzakt aan de zijkanten, zitten vol scheuren, gaten en soms kraters. Ik las laatst volgens mij dat ze in een van die kraters een regenwoud ontdekt hebben.
Jan heeft net berekend dat we 1811 km tot nu toe gereden hebben; 140 km per dag gemiddeld. We hebben nu nog zo’n 180 km voor de boeg naar Rome en nog drie dagen. En dat is volgens Reitsma het lastigste deel van de hele route vanwege de vele klimkilometers. We hebben besloten om deze afstand over drie dagen te verdelen en lekker rustig aan te doen. Morgen slapen we uit en nemen we een kijkje in Assisi, het is tenslotte een prachtige stad. En daarna rijden we weg en dan zien we wel hoever we komen.
Ps. Wij horen dat niet iedereen meer de mail krijgt dat de laatste versie is geplaatst. Wij weten niet hoe dit komt. Dus graag zelf even in de gaten houden.
-
24 Juni 2018 - 21:38
Ben:
Het venijn zat duidelijk in de staart vandaag, maar jullie zijn in Assisi! Klasse! Geniet van het uitslapen en dan...op naar Rome! Goed bezig! -
25 Juni 2018 - 09:41
Atzo Nicolai:
Sterkte met de laatste loodjes. Inderdaad de wegen zijn belabberd in Italië. Leuk om zo jullie voortgang te volgen. -
25 Juni 2018 - 18:17
Maarten:
Hoi Jan en Arno
Hartelijke groet uit het verre Guangzhou waar het vochtig en zeer warm is!
Ook de groeten van de Chinese collega’s. Ze hebben net als de NL task force respect en waardering voor jullie!
Geniet van de laatste loodjes. -
25 Juni 2018 - 18:20
Arie:
Nog 180 zware kilometertjes en dan zit het er op. Een dubbel gevoel kan ik me voorstellen. Opgelucht maar ook jammer dat het voorbij. Geniet van de laatste dagen en denk maar zo, na iedere beklimming komt een afdaling.....
Succes!! -
25 Juni 2018 - 19:59
Pedro El Bianco :
Wat een dag mannen! Keihard gewerkt en de plaats bereikt waar jullie voor gingen! Chapeau!
Op naar het lezen van het volgende stukje,
Pedro
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
